اشعار

دست گـدای بـاده به دامـان رسیده است           اوضاع دل دوباره به سامان رسیده است

شوریده و پر از طرب و شاد و نغمه خوان           بلبل به صحن سبز گـلستان رسیده است

شوری به پاست در دل هرعاشق خراب           بر کار عشق سلسله جنبان رسیـده است

افـتـاده است غـرق تـواضـع به پـای او           عرشی که دید مظهر ایمان رسیده است

با جنس ناب و بوی گلاب و شمیم دوست           با روحـی از لطافت بـاران رسیده است

این مه جـبین که نـور دو چشم امام شد           با عطر و بوی پونه و ریحان رسیده است

از بـرکـت قـدوم پـُر از نـور این پـسـر           چـشم رضا به خلقت باران رسیده است

بر روی قـلب مـردم ایـران نـوشـته شد           باب الــورود شـاه خـراسان رسیده است

اینگونه است، میشود اینگونه هم نوشت            باب الـمـراد مـردم ایـران رسـیـده است

او چلچـراغ راه عروج است و عاشقی            پیر و مراد و مرشد خوبان رسیده است

او معجزات چشم کریمش نگفتنی است           تعریف و وصف علم عظیمش نگفتنی است